Daha önce çok utandığınız bir anı hatırlayın. Kendinizi nasıl hissetmiştiniz? Kusurlu? Eksik? Belki biraz değersiz. Hatta bunun üzerine konuşmak dahi istemeyebilirsiniz. Utanç, çok temel bir duygudur. Yerinde yeterince yaşandığında çok işlevsel bir hal alır fakat bu duygunun düzenlenmesi gerekir. Düzenleme görevini genellikle ebeveynlerimiz üstlenir. Bazen utandığımızı kabul etmek istemeyiz bunun yerine öfke gibi başka bir duygu ile utancımızı kamufle etmeye çalışabiliriz ve buna yönelik davranışlarda bulunabiliriz. Fakat bu durum günlük yaşantımızdaki iletişimimize zarar verici niteliktedir.
Peki böyle bir duygu neden var? Çünkü insan sosyal bir canlıdır ve bir toplumda var olmak ister. Bir toplumda var olabilmek için bazı davranışlarımızı frenlememiz gerekir. Bu durum hem kendi ruh sağlığımız hem de toplum ruhsalığı açısından oldukça önemlidir. Bu sebeple diğer tüm temel duygularımızda olduğu gibi utanç duygusunun da çok doğal bir duygu olduğunu kabul etmeli, psikolojik iyilik hali için çok önemli bir rolü olduğunu unutmamalıyız.